Azie!

Zoals eerder geschreven hadden we geen visum voor Myanmar (Birma) en dus startte de vakantie uiteindelijk in Cambodja. Nadat we de laatste dozen hadden dichtgetaped, de rugzakken hadden bepakt en de koffer van Gwenda klaar was gezet voor de terugkeer naar Nederland, konden we vertrekken. De eerste bestemming was Siem Reap om Ankor Wat te bezoeken. Helaas hadden onze rugzakken de vlucht gemist dus toen we ‘s avonds op de markt gingen eten en verrast werden door hevig noodweer was onze enige paar kleding dus drijfnat. ’s Nachts de airco op volle kracht en dus konden we de volgende dag onze kleren weer aan. Na 15 minuten fietsen stond het zweet ons al op de rug dus maakte het niets uit dat we geen schone kleding hadden. De hele dag hebben we in de omgeving van Ankor Wat gefietst en verschillende tempels (in meer en mindere mate) bekeken. Het was geen verassing dat het wederom ging regenen en aangezien we geen jassen hadden waren we weer zeiknat! Aan het eind van de middag zijn we (nog steeds drijfnat)naar het vliegveld gefietst in de hoop onze tassen daar te zien. Zo niet dan moesten we toch echt een droog paar kleding en ondergoed gaan kopen. Gelukkig waren de tassen net gearriveerd en dus zijn we erg blij weer naar het hostel gefietst.
De volgende dag hebben we een 8 uur durende boottocht gemaakt van Siem Reap naar Batambang. Onderweg varieerde de route van deels dichtgegroeide waterwegen tot brede rivier en een oversteek over een groot meer. Veel mensen die op boten, drijvende huizen of in paalwoningen wonen. Prachtige trip maar een lijdensweg voor je zitvlees! De ochtend na aankomst hebben we een scooter gehuurd om de omgeving te bekijken. Tempels, rijstvelden, meren, pagodes, uitzichtpunten en natuurlijk een aantal porties regen! Het was een leuke dag waarin we veel hebben gezien van het leven in Cambodja.
Vervolgens zijn we naar de hoofdstad Phnom Penh gegaan en hebben we weer een scooter gehuurd. Twee en halve dag hebben we rondgereden en ook in en buiten de stad weer veel gezien. Ook een heerlijke massage gehad en genoten van het lekkere en gezonde eten met veel groenten en fruit. De laatste dag nog even een gevalletje corrupte politie ondergaan maar we hebben ondertussen voor hetere vuren gestaan en dus natuurlijk niets betaald!!
Tijdens onze stop op Kuala Lumpur regende het echt weer pijpenstelen. Gelukkig konden we snel door naar Kota Kinabalu op Borneo waar het tot ons genoegen ook weer regende (het went, zullen we maar zeggen) We hadden de tijd om een paraplu te kopen en even door de stad te wandelen voordat we doorvlogen naar Mulu National Park. We hadden daar een caving-tour geboekt waarbij je door een donkere grot kruipt en een klim en klautertocht naar de pinnacles, een vreemde rotsformatie in de jungle. De eerste dag gingen we met een helm en hoofdlamp de grot in. Dat was echt heel gaaf!! In de grot ook nog 4 racersnakes gezien (groter dan 1.5 meter), vleermuizen en blinde spinnen en sprinkhanen. Na ruim twee uur stonden we helemaal onder de modder weer buiten. De dag daarna zijn we naar Camp 5 gegaan. Eerst met de boot en daarna 9km lopen. Vanaf daar gingen we de dag erna naar de pinnacles. De route was echt spectaculair! Veel klimmen en klauteren over een afstand van 2.4 km met stijgingspercentages tussen 45% en 75%. Dat betekende dus 3 uur omhoog en 3 uur naar beneden, zeker omdat Maarten nog een beetje voorzichtig moest doen met zijn enkel. Verder nog een beetje gezwommen in de rivier en drie dagen op voornamelijk magi noodles geleefd.
Daarna zijn we richting Mabul vertrokken. Een klein eiland omgeven door prachtige duikplekken. Tijdens onze trip in zuidelijk Afrika hadden we Nick leren kennen en hij was daar duikinstructeur. Het was leuk om elkaar weer te zien en het was mooi meegenomen dat we een aantal keer niet met een groep hoefde te duiken maar Nick als onze privé gids met ons ging duiken. We hebben daar in ruim 4 dagen 12 duiken gemaakt waarvan 3 ’s avonds in het donker. Dat was echt heel gaaf. Zo veel coole zeedieren gezien die we nog nooit eerder hadden gezien. Zelfs een van kleur veranderende inktvis van 5cm….. En super vreemd vormgegeven beesten of bizarre kleuren of een combinatie van beiden. In het donker konden we weer veel andere dieren zien die overdag “verstopt” zijn. Het weer was overwegend bewolkt en ook een aantal regenbuien dus het was prima dat we lekker veel konden duiken.
Ondertussen waren we er ook achter gekomen dat we niet naar de Taj Mahal in India konden omdat we geen visum hadden (echt heel erg dom!) We moesten dus noodgedwongen onze vluchten veranderen waardoor we twee dagen eerder in Damascus zouden zijn. Dat was eigenlijk wel prima want dan hadden we nog tijd om onze kleren te wassen, de allerlaatste dozen in te pakken en nog wat tijd door te brengen in de stad. Om een lang verhaal kort te maken waarbij we op een vlucht geweigerd werden, een hele dag bezig zijn geweest om een andere vlucht te regelen, alle vormen van openbaar vervoer hebben afgevinkt was de conclusie dat we uiteindelijk toch in Dubai zijn uitgekomen. Daar hebben we ’s nachts in een hotel geslapen en de volgende ochtend lekker aangemodderd in de gym en het zwembad. De laatste stress werd nog even veroorzaakt toen we wederom te horen kregen dat we het vliegtuig niet in mochten, ditmaal omdat we geen residence visum voor Syrië hadden. Maarten moest lullen als brugman om uiteindelijk duidelijk te kunnen maken dat we dat niet nodig hebben. Die middag in Damascus aangekomen bleek er inderdaad niets veranderd en stonden we in no-time buiten. Hoewel veel buitenlanders, waaronder alle partners van het VN-personeel, ondertussen zijn “geëvacueerd” gaat in de stad het leven nog steeds zijn gangetje. Deze mensen worden ook voornamelijk weggestuurd om politieke en niet om veiligheidsredenen. Laten we hopen dat er snel een oplossing komt voor de situatie……

Ondertussen zijn we klaar om te vertrekken en zit alles in dozen die in de huiskamer staan opgestapeld. Vannacht vertrekt Gwenda weer naar Nederland en Maarten vertrekt eind september. Na een roadtrip van een maand zal hij dan eind oktober ook weer in ons herfstige landje zijn. Dit fantastische avontuur is dus bijna ten einde maar gelukkig staat er van alles op ons te wachten en gaan we weer lekker fantaseren over nieuwe reisplannen. Maarten zal nog een laatste verslagje plaatsen van de terugreis in oktober.

Dank jullie wel voor alle reacties! Erg leuk om te lezen.

Tot snel,

Maarten en Gwenda