Murphy's law

In Syrië is het nog steeds onrustig zoals iedereen ongetwijfeld mee krijgt in de media. Toch is het in onze wijk en in het centrum nog steeds rustig. Jammer genoeg begint het politieke spel wel door te druppelen in het dagelijks leven. Omdat alle economische en politieke banden met Syrië moeten worden verbroken wordt op ambassades de bezetting geminimaliseerd. Alle fondsen voor projecten zijn bevroren en dus ook buitenlandse werknemers moeten vertrekken. Na de toeristen verdwijnen nu ook langzamerhand alle andere buitenlanders uit het straatbeeld…. Dat betekent dat we nu regelmatig mensen zien vertrekken, veel daarvan tegen hun zin. Het is hier namelijk nog steeds niet onveilig voor buitenlanders!! Het is erg frustrerend wanneer je wordt weggestuurd om politieke redenen. Ook krijgen we het gevoel dat Amerika langzaamaan voorbereidingen aan het treffen is om steun te krijgen voor ingrijpen in Syrië. Er worden zoveel politieke (propaganda) spelletjes gespeeld tussen zo veel verschillende partijen met nog veel meer verschillende belangen dat ondertussen niemand nog weet wat de waarheid is…… (en al zeker de president van de VS niet!!)

Met uitzondering van een aantal permanente brandhaarden (Homs en Hama bijvoorbeeld) is er in het grootste deel van het land doorgaans geen dagelijkse chaos. Wel vinden er op verschillende plaatsen demonstraties en confrontaties plaats maar dat is tijdelijk en plaatselijk. Neemt niet weg dat het verschrikkelijk is dat er ondertussen zo veel mensen zijn omgekomen of zonder proces in de (erbarmelijke) gevangenissen verdwijnen. Wij kunnen hier echter niets aan veranderen en zolang we niet actief protesteren tegen de regering en de president kunnen we gewoon ons leven leiden. Er gaat wel weer van alles veranderen nu het ramadam is maar of het slechter of beter wordt…….

De laatste dagen in Syrië zijn overigens al weer voorbij voor Gwenda. We waren net terug van de laatste Midden-Oosten vakantie en nu zijn we al weer naar Azie vertrokken. De tijdsdruk was de afgelopen dagen duidelijk voelbaar want de to do list was meters lang en de resterende tijd beperkt! (Vandaar dat we dit verslagje up-loaden vanaf Doha airport)

Op donderdag 21 juli is Gwenda met het openbaar vervoer vertrokken van Damascus naar Tel Aviv om een visum voor Myanmar te regelen. Dat ging natuurlijk alles behalve voorspoedig door een combinatie van een sigaretten smokkelende taxi chauffeur, een nieuw nog niet gestempeld paspoort, taxichauffeurs in Amman die dachten een blonde griet alleen wel een poot uit te kunnen draaien, enorme chaos bij de grens met Israël, geen directe busverbinding naar Tel Aviv, geen overnachting geboekt en nog wat overige kleinigheden. Op vrijdagochtend vervolgens vol goede moed naar de ambassade waar al snel bleek dat er geen visa’s verstrekt gingen worden aan Maarten en Gwenda. Dan niet!!!! Wel een lekkere dag aan het strand doorgebracht, dat dan weer wel!
Op zaterdag geprobeerd van Tel Aviv in Tiberias te komen voor een Nederlands diner. Helaas ligt in Israël alles stil op zaterdag en dus ook het openbaar vervoer. Alleen Palestijnse taxibusjes rijden, maar met name van en naar Palestijns gebied. Na 6 verschillende transportmiddelen en veel wachten uiteindelijk ergens buiten Nazareth gestrand. Nog twee kilometer gelopen en toen kon Gwenda instappen bij Maarten die ondertussen vanaf Tiberias in tegenstelde richting was vertrokken. Het was wederom een lange dag maar het feestje ’s avonds was erg gezellig dus al het gezeik was snel weer vergeten.
Op zondag zijn we samen vertrokken naar Madaba, een christelijk dorp in Jordanië van waaruit we de volgende dag een canyoning tocht gingen maken in Wadi Mujib Nature Reserve. We hebben ons die ochtend echt kostelijk vermaakt, het was een soort van buitenspelen voor grote mensen. Lekker door het water banjeren, af en toe met een stroomversnelling, glijden en een mooie abseil-afdaling in een waterval aan het eind. Daarna zijn we doorgereden naar Ajloun waar we hebben overnacht en voordat we op dinsdag Aki en Nina (collega van Maarten en zijn vriendin) gingen ophalen bij de grens hebben we ook nog even het kasteel bekeken.
Met Aki en Nina zijn we naar Um Quais en Jerash gegaan. Allebei historische plekken uit de romeinse tijd. Eigenlijk was het wel een beetje te warm om te sightsee-en maar toch was het de moeite waard. Daarna door naar Dana Nature Reserve om te hiken. We kwamen er aan het einde van de dag aan en omdat het op een soort plateau ligt was de temperatuur best wel aangenaam. Helaas bleek de warmte wel lekker in het hostel te blijven hangen en bij het openen van de ramen werden we aangevallen door een hele zwerm muggen. Tussen de muggenbeten door probeerden we te slapen maar dat werd bemoeilijkt door het geblaf van honden die in het dorp rondzworven. Toen het dan toch lukte om 10 minuten aaneengesloten te slapen was er gelukkig nog een ezel die een serenade bracht onder ons raam…. Kortom; we hebben wel eens beter nachten gehad! Ondanks dat toch goed gemutst het bed uit om 06.45 om uiteindelijk pas rond 08.30 te starten met onze hike. De omgeving en de gids maakten echter alles goed en het was wederom een hele mooie ochtend. Vooral ook omdat we na 10 minuten al, op een meter afstand, een enorme zwarte slang in de bosjes zagen verdwijnen. Vet! Na terugkeer bij de auto reden we voor de lunch naar een andere plek in het reservaat en want we hadden vanaf daar nog een hike gepland. Helaas ging Maarten na 20 minuten lopen door zijn enkel en dus werd het plan een beetje gewijzigd. In plaats van inchecken in ons hotel gingen we Maarten inchecken bij de balie van het eerste de beste ziekenhuis. En daar begon de ellende pas! Het zou gebroken zijn, hij moest toch echt een nacht blijven, een infuus was noodzakelijk net zoals bloed afnemen, de volgende ochtend zou een fancy kunstoffen poot worden gefabriceerd en vooral heel veel (dure) pillen slikken! Alle alarmbellen gingen af maar we hadden weinig keus aangezien dit de enige kliniek in de stad was. Tot we het toch maar bij een hotel gingen navragen en toen bleek dat we helemaal niet in het echte ziekenhuis maar in een soort van louche privé kliniek terecht waren gekomen. Meteen gingen we met zijn drieën terug om Maarten op te halen. Ineens was daar een orthopeed die zei dat het , zoals voorspeld, nniet gebroken was!? Huh? Toen we Maarten ondertussen in de auto hadden ingeladen kwam daar dan toch de rekening: 805 Jordaanse dinar oftewel ruim 1000 Dollar. Dit werd een hevige discussie en uiteindelijk kwam de directeur erbij. Wel twee uur hebben we onderhandeld over de rekening die hij dan wel wilde terugbrengen tot 500 Dollar en daar moesten we heel blij mee zijn want in de andere ziekenhuizen was het nog veel duurder!? Gwende geloofde er geen bal meer van en toen ook nog de X-ray kwijt bleek en het medisch rapport niet klopte griste ze de eerder betaalde 500 dollar van zijn bureau en is kwaad naar buiten gelopen zonder te betalen. De ditecteur was woedend en zou de politie bellen. Mooi, dan kan er meteen een klacht ingediend worden over deze kliniek.
De volgende ochtend bleek in het “echte” ziekenhuis dat het inderdaad niet gebroken was. Ze hebben daar een veel beter gips voetje aangelegd en pillen meegegeven voor het luttele bedrag van 80 Dollar!! Het was dan ook een genoegen om de directeur van de kliniek op te bellen, hem te vertellen dat hij een leugenaar en een dief was, dat Allah nog wel over hem zou oordelen en hem verder een prettige ramadan te wensen. Ha!
Daarna nog anderhalve dag gerelaxt in Aqaba en uiteindelijk op zondagavond weer in Damascus aangekomen. Als het goed is mag deze week ergens het verband/gips eraf en kunnen we dus naar Azië.
Het volgende verslagje zal dus vooral niet gaan over Myanmar (ze komen er wel uit daar!) en waarschijnlijk ook niet over duiken in Sipadan (hoezo permits uitverkocht?), ook niet over Luang Prabang (geen vluchten meer voor een redelijke prijs) en ook niet over Maliau Basin (drie dagen onafgebroken als bloedzuigervoer dienen is toch te veel van het goede) Wel zal het gaan over Angkor Wat, Battambang, Kuala Lumpur, Mulu Nature Reserve, duiken op Mabul, New Delhi en Taj Mahal. (Inshallah natuurlijk!)

Binnenkort dus meer!
Groetjes,
M&G