De afgelopen twee maanden in een notendop
Door: Gwenda en Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten en Gwenda
13 Februari 2011 | Syrië, Damascus
Hallo trouwe waarbenjij.nu-fans!!
Om jullie dagen op te vullen in afwachting van het betere weer hebben we weer een update in elkaar geknutseld. Veel mensen hebben we gezien en gesproken toen we in Nederland waren met de kerst. Helaas was onze tijd in NL veeeeel te kort om iedereen weer eens fatsoenlijk te spreken! Het weekje voor Maarten en de 2 weken voor Gwenda zijn omgevlogen. Maar, met kerst thuis zijn was een onverdeeld genoegen. Al glibberend en glijdend met onze huur-Twingo hebben we toch nog aardig wat kilometers door ons koude landje gemaakt. Gelukkig was er ook nog tijd om "overlevingspakketjes" samen te stellen en op te sturen. Drie weken na terugkeer in Damascus konden we dan ook onze cruesli, autoboekjes, hagelslag en poedersuiker welkom heten!
Aansluitend aan de kerstweek in Nederland is Maarten direct doorgegaan naar de observatiepost op de Golan voor een week. Dit hield in dat Oud&Nieuw daar gevierd werd. Een gourmet bij kaarslicht, mini-kerstboompje, flesje Cava en wat sterrenflikkers deden het een klein beetje als thuis aanvoelen. Het 12-uur moment op het dak van ons ‘Golanhuisje’ werd aardig verpest door dikke mist en zicht van 3 meter. Anyway, vuurwerk was in de verste verte toch niet te horen.
Half januari had Maarten 2 dagen geen dienst en deze dagen hebben we gebruikt om de directe omgeving van Damascus te verkennen. Met de UN-Toyota zijn we via een mooie vallei-route naar Bludan en Zabadani gegaan. Dit zijn 2 stadjes die hoger in de bergen in een mooie omgeving liggen. Bludan is een mondain oord voor rijke Damasceners in de zomer (het is hier wat koeler). Hier hebben we lekker 4x4 in de sneeuw gereden totdat het pad compleet verdwenen was en hebben we een echte wintersport-lunch genoten naast een warme kachel.
24 januari was de dag dat Maarten zijn VN-medaille zou krijgen. Met een kleine afvaardiging zijn we naar Tiberias, Israel gegaan voor de ceremonie. Collega’s uit Israel, Libanon en Syrië waren vertegenwoordigd evenals een hoop hoge piefen. Helaas vond Maarten z’n lichaam het nodig om vlak van te voren heftig op een bacterie in de maag te gaan reageren zodat de parade een helle tocht werd. Wakker worden in je eigen kots met iedereen om je heen is niet echt prettig en helaas ontbrak het ‘rode knopje waarbij een groot luik onder je opent en je compleet verdwijnt in de aardbodem’………! Al kotsend terug naar Damascus toch maar besloten naar de kliniek te gaan en daar werd 39,5 graden koorst geconstateerd, lage bloeddruk en uitdrogingsverschijnselen als gevolg van een heftige buikgriep. 4 infuuszakken, 4 injecties en wat anti-biotica later verliet Maarten de kliniek 5 uur later om 5 dagen lang thuis te herstellen onder toeziend oog van zuster Gwenda. Inmiddels is hij weer helemaal hersteld en heeft hij een goede reden om weer veel te eten en te sporten!
Ondertussen heeft Gwenda de eerste vier weken na de kerstvakantie met haar hoofd in de boeken doorgebracht. De hoeveelheid aan studiemateriaal was door de wishfull-thinking methode minder ingeschat dan het daadwerkelijk bleek te zijn. In vier weken werd de inhoud van 6 boeken en 2 readers in de grijze massa ingeprent en vervolgens moest deze massa op 26 januari en 1 februari hard aan het werk om de juiste antwoorden uit het grijze archief te vissen. Hoewel de definitieve uitslagen nog niet bekend zijn is Gwenda over beide tentamens wel positief, maar even afwachten op de uitslag dus.
Op 3 februari heeft Maarten een dag vrij om wederom een poging te wagen met de auto en…..
Onze Volvo is EINDELIJK in Syrië. We hebben wat hulp gehad van ‘bovenaf’. Doordat ze een fout hebben gemaakt op het VN-hoofdkwartier met de autopapieren, hebben wij dit in ons voordeel kunnen draaien en razend snel de auto naar Syrië gereden. Israel uit was nog een probleem aangezien de ‘tijdelijke import toestemming’ al geruime tijd verlopen was (maar niet verlengd kon worden door gesteggel tussen de VN en de douane in Israel). De belofte dat ik nooit meer terug zou komen met de auto deed de slagboom opengaan. Jordanië in was ook niet al te makkelijk aangezien ik in het stukje no-man’s-land ons eigen kenteken moest vervangen voor het VN-kenteken. Na 12 keer het verhaal uitleggen , 3 keer de auto laten doorzoeken, onduidelijkheid over wel of geen visum kopen was Maarten eindelijk welkom. Met de douanebeamte op de passagiersstoel heeft hij de eerste 80km samen afgelegd en daarna was de beste man thuis. Syrië in was dit keer geen enkel probleem en het bekende bord met ‘welcome to Syria’ deed Maarten deze keer meer glimlachen dan ooit! Jippie!
Verder is er ook toestemming en een budget gekomen om een Nederlands Koninginnedag feestje te organiseren op 30 April dus dat levert weer een hoop werk op. Een locatie uitzoeken, eten regelen, muziek, uitnodigingen, geld “regelen” bij sponsors en door kaartverkoop etc. Wel erg leuk om te doen!
Als Maarten aanstaande dinsdag terug is van de Golan gaan we lekker een paar dagen naar Libanon. We gaan twee dagen skiën en dan een dagje naar Beirut waar we hebben we afgesproken met Barry en Özlem (die in Napels wonen). Na dit dagje/nachtje Beirut gaan we de volgende dag nog wat wijngaarden bezoeken ; ) en dan door naar Damascus. Vervolgens gaan we 21 t/m 24 februari wat plekken in Syrië bezoeken waaronder Palmyra, Aleppo, Qala’at Samaan en Hama (hopelijk is er genoeg water om de raderen een keer te laten draaien!)
Twee weken later staan pa en ma Nielen en Pedro en Mia (familie) op de stoep voor een klein weekje Jordanië dus wij zitten wel weer gebakken!
Eind Maart weer een nieuw verslag met de reisverslagen van Libanon, Syrië en Jordanië!
Groeten vanuit een rustig Syrië,
Maarten en Gwenda
Om jullie dagen op te vullen in afwachting van het betere weer hebben we weer een update in elkaar geknutseld. Veel mensen hebben we gezien en gesproken toen we in Nederland waren met de kerst. Helaas was onze tijd in NL veeeeel te kort om iedereen weer eens fatsoenlijk te spreken! Het weekje voor Maarten en de 2 weken voor Gwenda zijn omgevlogen. Maar, met kerst thuis zijn was een onverdeeld genoegen. Al glibberend en glijdend met onze huur-Twingo hebben we toch nog aardig wat kilometers door ons koude landje gemaakt. Gelukkig was er ook nog tijd om "overlevingspakketjes" samen te stellen en op te sturen. Drie weken na terugkeer in Damascus konden we dan ook onze cruesli, autoboekjes, hagelslag en poedersuiker welkom heten!
Aansluitend aan de kerstweek in Nederland is Maarten direct doorgegaan naar de observatiepost op de Golan voor een week. Dit hield in dat Oud&Nieuw daar gevierd werd. Een gourmet bij kaarslicht, mini-kerstboompje, flesje Cava en wat sterrenflikkers deden het een klein beetje als thuis aanvoelen. Het 12-uur moment op het dak van ons ‘Golanhuisje’ werd aardig verpest door dikke mist en zicht van 3 meter. Anyway, vuurwerk was in de verste verte toch niet te horen.
Half januari had Maarten 2 dagen geen dienst en deze dagen hebben we gebruikt om de directe omgeving van Damascus te verkennen. Met de UN-Toyota zijn we via een mooie vallei-route naar Bludan en Zabadani gegaan. Dit zijn 2 stadjes die hoger in de bergen in een mooie omgeving liggen. Bludan is een mondain oord voor rijke Damasceners in de zomer (het is hier wat koeler). Hier hebben we lekker 4x4 in de sneeuw gereden totdat het pad compleet verdwenen was en hebben we een echte wintersport-lunch genoten naast een warme kachel.
24 januari was de dag dat Maarten zijn VN-medaille zou krijgen. Met een kleine afvaardiging zijn we naar Tiberias, Israel gegaan voor de ceremonie. Collega’s uit Israel, Libanon en Syrië waren vertegenwoordigd evenals een hoop hoge piefen. Helaas vond Maarten z’n lichaam het nodig om vlak van te voren heftig op een bacterie in de maag te gaan reageren zodat de parade een helle tocht werd. Wakker worden in je eigen kots met iedereen om je heen is niet echt prettig en helaas ontbrak het ‘rode knopje waarbij een groot luik onder je opent en je compleet verdwijnt in de aardbodem’………! Al kotsend terug naar Damascus toch maar besloten naar de kliniek te gaan en daar werd 39,5 graden koorst geconstateerd, lage bloeddruk en uitdrogingsverschijnselen als gevolg van een heftige buikgriep. 4 infuuszakken, 4 injecties en wat anti-biotica later verliet Maarten de kliniek 5 uur later om 5 dagen lang thuis te herstellen onder toeziend oog van zuster Gwenda. Inmiddels is hij weer helemaal hersteld en heeft hij een goede reden om weer veel te eten en te sporten!
Ondertussen heeft Gwenda de eerste vier weken na de kerstvakantie met haar hoofd in de boeken doorgebracht. De hoeveelheid aan studiemateriaal was door de wishfull-thinking methode minder ingeschat dan het daadwerkelijk bleek te zijn. In vier weken werd de inhoud van 6 boeken en 2 readers in de grijze massa ingeprent en vervolgens moest deze massa op 26 januari en 1 februari hard aan het werk om de juiste antwoorden uit het grijze archief te vissen. Hoewel de definitieve uitslagen nog niet bekend zijn is Gwenda over beide tentamens wel positief, maar even afwachten op de uitslag dus.
Op 3 februari heeft Maarten een dag vrij om wederom een poging te wagen met de auto en…..
Onze Volvo is EINDELIJK in Syrië. We hebben wat hulp gehad van ‘bovenaf’. Doordat ze een fout hebben gemaakt op het VN-hoofdkwartier met de autopapieren, hebben wij dit in ons voordeel kunnen draaien en razend snel de auto naar Syrië gereden. Israel uit was nog een probleem aangezien de ‘tijdelijke import toestemming’ al geruime tijd verlopen was (maar niet verlengd kon worden door gesteggel tussen de VN en de douane in Israel). De belofte dat ik nooit meer terug zou komen met de auto deed de slagboom opengaan. Jordanië in was ook niet al te makkelijk aangezien ik in het stukje no-man’s-land ons eigen kenteken moest vervangen voor het VN-kenteken. Na 12 keer het verhaal uitleggen , 3 keer de auto laten doorzoeken, onduidelijkheid over wel of geen visum kopen was Maarten eindelijk welkom. Met de douanebeamte op de passagiersstoel heeft hij de eerste 80km samen afgelegd en daarna was de beste man thuis. Syrië in was dit keer geen enkel probleem en het bekende bord met ‘welcome to Syria’ deed Maarten deze keer meer glimlachen dan ooit! Jippie!
Verder is er ook toestemming en een budget gekomen om een Nederlands Koninginnedag feestje te organiseren op 30 April dus dat levert weer een hoop werk op. Een locatie uitzoeken, eten regelen, muziek, uitnodigingen, geld “regelen” bij sponsors en door kaartverkoop etc. Wel erg leuk om te doen!
Als Maarten aanstaande dinsdag terug is van de Golan gaan we lekker een paar dagen naar Libanon. We gaan twee dagen skiën en dan een dagje naar Beirut waar we hebben we afgesproken met Barry en Özlem (die in Napels wonen). Na dit dagje/nachtje Beirut gaan we de volgende dag nog wat wijngaarden bezoeken ; ) en dan door naar Damascus. Vervolgens gaan we 21 t/m 24 februari wat plekken in Syrië bezoeken waaronder Palmyra, Aleppo, Qala’at Samaan en Hama (hopelijk is er genoeg water om de raderen een keer te laten draaien!)
Twee weken later staan pa en ma Nielen en Pedro en Mia (familie) op de stoep voor een klein weekje Jordanië dus wij zitten wel weer gebakken!
Eind Maart weer een nieuw verslag met de reisverslagen van Libanon, Syrië en Jordanië!
Groeten vanuit een rustig Syrië,
Maarten en Gwenda
-
13 Februari 2011 - 18:21
Marjanka:
Heftig om zo ziek te zijn! Gelukkig weer beter. Druk, druk, druk dus met de studie etc. Hoop dat het allemaal lukt. Succes ieder geval! -
13 Februari 2011 - 19:03
Lonneke:
Ha Gwen en Maarten,
leuk om weer over jullie avonturen te lezen. Zal we saai zijn straks weer in Nederland!!! Al weet je het met jullie nooit natuurlijk. Ben benieuwd naar je cijfers Gwenda. En vond je het ook leuk om te lezen? Das ook belangrijk he.
Liefs en dikke kus,
Lonneke -
15 Februari 2011 - 10:23
Hennie:
Nou, die tijd is dus weer voorbij gevlogen :)
En weer leerzaam dit verhaal zeg... ik wist niet dat de VN vtgn ook gebruikt mogen worden voor prive kilometers? :)
Goed te horen dat nu eindelijk alles op de rails staat met het feit dat de Volvo ook in Damascus is.
Veel plezier met de voorbereidingen voor 30-04. Met jullie als organisatoren ligt de 'verwachtingslat' hier dus hoog... ik kijk graag uit naar jullie volgende verslag.
Groeten! -
15 Februari 2011 - 10:52
Melinda:
Aj, ziek zijn en moeten reizen is een helse combinatie!
Sander en ik vroegen ons al af of je aan het studeren was Gwenda, maar zo te lezen dus wel! Psychologie? Helaas zitten er geen Nederlandse gedetineerden bij jullie anders kon je de psychologie direct toepassen.
Hopelijk kunnen we dit jaar jullie stulpje nog van dichtbij aanschouwen. Ik zal je mailen. -
15 Februari 2011 - 16:27
Sander Donker:
Wakker worden in eigen kots: klinkt als Maarten...
Geniet van jullie tijd in den vreemde!!
Gr Sander en Nathalie -
21 Februari 2011 - 10:23
Grietje En Sander:
Fijn om weer van jullie te horen. De avonturen houden niet op :-)
Het was ook érg inspirerend om je even tussendoor te zien, Gwenda! Na een sippe nieuwjaarsavond (hoe kan het nou nog leuker worden, dan ons afgelopen jaar??) Hebben jij en je fotoalbums ons weer vol nieuwe ideeen en inspiratie gepomt ;-)
Altijd leuk van die reislustige vrienden.
Geniet van jullie tijd jongens, hopelijk voorlopig zonder kots en boeken ;-)
Veel liefs,
Grietje en Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
