Zweet en verhoogde hartslag

Daarrrrrrrrrr zijn we weer!!

De eerste Afrika ervaringen zijn binnen en uiteraard willen we daar jullie van laten meegenieten. Het is altijd lasting om een kernachtig verslag te tikken aangezien we altijd weer heel veel doen en na een paar dagen je de eerste ervaringen alweer begint te vergeten.

We waren gebleven in Windhoek, de hoofdstad van Namibie met slechts 250.000 inwoners. Dit is tekenend voor dit land dat met 2 inwoners per m2 (zoek maar eens op hoe dicht NL bevolkt is) het dunst bevolkt is van Afrika. Dit bleek dan ook toen we op pad gingen nadat we onze fijne Toyota Hilux (vanaf nu Lex gedoopt) hadden opgehaald. Je kunt hier uren over gravel- en zandwegen rijden zonder ook maar een sterveling tegen te komen. Vanaf Windhoek hebben we eerst koers gezet naar het zuiden van Namibie. Onze eerste indruk was dat het land veel verder ontwikkeld is dan we dachten ( verder dan bijv Bolivia) met asfalt op de doorgaande wegen en alle artikelen in de supermarkten die je maar wenst (ook de prijzen zijn helaas verder ontwikkeld en vergelijkbaar met NL). Op het gebied van corruptie en sexuele voorlichting echter lopen ze nog behoorlijk achter. HIV besmetting is in Namibie en Botswana een groot probleem en in de toekomst zal 1/3 van de kinderen wees zijn in agv aids.

Als opwarmer zijn we eerst naar een klein wildpark geweest waar we met name de meest uiteenlopende bokken (en die worden hier behoorlijk groot!) en vogels hebben gespot. Hierna zijn we in de Fish river canyon aan het hiken geslagen. Het is verboden om daar zonder gids op pad te gaan (heeft een reden) maar we konden de verleiding niet weerstaan en hebben een hele dag pittig geklommen en geklauterd. Al snel kwamen we erachter dat we ons water moesten rantsoeneren en dat het een lange en zware dag zou worden. Uitgeput en met schemer kwamen we de Canyon weer uit en konden wegelukkig een lift krijgen naar onze auto (nog eens 10km). Na deze ervaring besloten we iets minder spannends te gaan doen en zijn we naar Luderitz gegaan. Zoals de naam al doet vermoeden is dit dorp naar Duits model gebouwd. In Namibie zijn overal heel veel Duitsers die het meeste grond, gebouwen, en/of bedrijven bezitten. Het zwarte deel van de bevolking is bij hen in loondienst. Vanaf Luderitz zijn we in Kolmanskopf geweest en hebben we een rondleiding gekregen in een verlaten dorpje waar vroeger de werknemers woonden die in de diamantmijn in Namibie werkten. Diamanten worden nog steeds gedolven in Namibie en is 1 van de grote inkomstenbronnen. Leuk om een keer gezien te hebben.

De volgende highlight was de Sossusvlei. Dit zijn de hoge rode zandduinen met scherpe randen van Namibie en deze zijn echt prachtig. S’ochtends vroeg voor dagaanbreken mag je de valley in met de auto en dan is het racen naar de duinen voor de zonsopkomst. Aangezien iedereen bij dezelfde duin stopte zijn wij (stiekem) off-road naar de volgende duin gegaan om daar met z’n drieen (incl Lex) van de zonsopkomst te genieten. Na wederom een stevige ochtendwandeling en heel veel zweet zijn we onze weg vervolgd naar alweer het volgende park. Ook hier hebben we een mooie hike gemaakt. De omgeving is hier echt prachtig en overall kom je dieren tegen. Aangekomen bij onze auto op de camping zagen we aan de voet- en handafdrukken dat de bavianen onze auto gecheckt hadden. De regel hier is dan ook dat je nooit voedsel moet laten slingeren en je altijd je auto af moet sluiten aangezien op elke camping wel dieren (apen, dassen, etc) zijn die honger hebben.
Nadat we vervolgens in Swakopmund aan de Namibische kust even een paar dagen pauze hebben genomen, hebben we ons vol in het echte wildlife gestort. De eerste ervaringen hebben we opgedaan in Etosha, HET park van Namibie waar ze alle grote dieren hebben. Wil je goed wildlife kunnen spotten dan moet je vroeg je nest uit aangezien de meeste dieren bij zonsopgang en zonsondergang actief zijn. Bij de campings in Etosha hebben ze een verlicht drinkpunt waar de dieren bij duister komen drinken en kun je heerlijk wildlife kijken met een biertje in de hand. Na 3 dagen rondrijden hebben we een goede score van vele leeuwen, talloze giraffen, bokken, kudu’s, vechtende impala’s, heel veel olifanten, neushoorns, wildebeesten, jakhalzen, allerlei soorten vogels, timons en pumba’s. Met name de mannetjesleeuwen, olifanten en neushoorns zijn echt een beloning als je ze in het struikgewas ontdekt hebt!

Na deze super-ervaring wilden we het nog wat ruiger doen en zijn we naar Khadoum park gegaan op de grens met Botswana. In dit park is niks geregeld, zijn de paden zanderig en de dieren niet gewend aan bezoekers aangezien er maar weinig mensen komen. Dit hebben we geweten! Vlak na de eerste kilometers in het park kwam er al een grote olifant (en dan bedoel ik echt groot) op dezelfde weg in tegenovergestelde richting op ons af lopen. Met pijn en moeite konden we de auto net naast het pad in de struiken proppen. De olifant besloot ons eens uitvoerig te bestuderen op 5 meter afstand en onze auto rondom te inspecteren. Wetende dat mannetjesolifanten erg agressief kunnen zijn zaten we met trillende handjes in de auto (voelt je toch wel nietig naast zo’n beest van 4000 kilo!). Gelukkig droop hij af en konden we onze weg vervolgen. Dit was serieus 4x4 rijden in de lage gearing met een max snelheid van 13 km/u! S’avonds hoorden we van de campingbeheerder dat de olifanten zijn halve camping gesloopt hadden en af en toe een auto omgooien. Onze volgende ervaring was een paar uur later toen een hyena in het donker onze campingplaats kwam checken. Na wat geritsel in de bosjes reflecteerden 2 ogen in onze zaklamp. Rennend naar de auto en afwachten (wederom verhoogde hartslag). Na 20 min droop de hyena weer af en vonden we onze campingstoel afgeknaagd terug……

Inmiddels zijn we 5000 Namibische kilomers verder en zijn we in Botswana aangekomen via een hobbelige grensovergang waar je handshakes doet met douanebeamtes. Het camperen bevalt echt super en we zijn al een behoorlijk ingespeeld team. Vuur stoken, hout sprokelen, eten maken op een gaspit of kampvuur, tent opklappen, tent inklappen, afwas doen, etc is echt leuk. Het is hier inmiddels herfst wat inhoudt dat het overdag heerlijk is met 25 graden maar s’nachts koud in je tentje (de kruik en extra deken zijn al gekocht). De Afrikanen zijn een grappig volkje en alles begint hier eerst met een vriendelijke begroeting voordat je to-the-point komt. Het Afrikaans is bijna gelijk aan Nederlands en is wel leuk om met de bevolking te spreken. Morgen vertrekken we naar Moremi National park. Hier gaan we weer volop wildlife zien wat we in het volgende verslag zullen typen.

Succes iedereen in NL met werken. Nog even volhouden want de zomer komt eraan!

Maarten en Gwenda

ps. James en Bregje, de bearbell werkt! Veel wilde dieren gezien maar nog geen beren......